استراحت ...
هو الرحمن الرحیم
گاهی آدم خسته میشه
همه ی وجودش میشه یه خستگی
یه درد ...
قلبش از این همه کوبیدن به این سینه
ریه هاش از این همه نفس کشیدن
چشم هاش از این همه اشک ریختن
خودش از این همه جنگیدن
دلش ...
گاهی آدم نیاز داره به اینکه چند روزی از خودش دور باشه
یه جورایی مرخصی
یه جورایی یه زنگ تفریح
داشتم به اغما فکر می کردم ، حالتی میان ِ مرگ و زندگی
حالتی که در اون نه گوش چیزی میشنوه و نه چشم چیزی میبینه ، حتی حواس انسان هم از کار می افتند ...
چیزی حس نمیکنه ، درد ، غم ...
چه حال ِ خوبی ...
یک مرخصی که ولو به یک چشم بهم زدن بگذره ذره ای از اون خستگی رو کم میکنه ...
داشتم به این فکر می کردم که چه خوب می شد
اگر یک ماشین
میومد و درست من رو میبرد به این مرخصی
و
بعدش هم
تمام ذهنم پاک می شد و دوباره از نو میچیدمش ...
بگذریم
هوا چه خوبه !
ـــ
+ خط خطی ...
+ حالمان خوب است اما تو باور نکن !
کلمات کلیدی :
